කෙටි කතා මල්ල
වාසනාව, අවාසනාව, කවුද දන්නේ?
මෙය වසර ගණනාවකට පෙර ජීවත් වූ පැරණි චීන ගොවියෙකුගේ කතාවකි.
ඔහු තම කුඹුරු සීසෑමට භාවිතා කළ එක් වයසක අශ්වයෙක් සිටියේය.
දිනක් අශ්වයා කඳුකරයට පලා ගියේය.
හැමෝම කිව්වේ, “ඔබේ අවාසනාව ගැන අපට කණගාටුයි.”
මහලු මිනිසා පිළිතුරු දෙමින්, “අවාසනාව, වාසනාව, කවුද දන්නේ?”
සතියකට පසු, අශ්වයා දැන් අයත් වන වල් අශ්වයන් රංචුවක් සමඟ ආපසු පැමිණියේය
පැරණි මිනිසා.
හැමෝම කිව්වා, “ඔබේ වාසනාව ගැන අපි ගොඩක් සතුටු වෙනවා!”
මහලු මිනිසා පිළිතුරු දුන්නේ, “වාසනාව, අවාසනාව, කවුද දන්නේ?”
ඔහුගේ එකම පුතා වල් අශ්වයෙකු පිට නැඟී සිටියදී, ඔහු වැටී ඔහුගේ කකුල කැඩී ගියේය.
හැමෝම කිව්වා “මොන අවාසනාවක්ද!”
මහලු මිනිසා පිළිතුරු දෙමින්, “අවාසනාව, වාසනාව, කවුද දන්නේ?”
දිනක් හමුදාව ගමට පැමිණ සියලු ශක්තිමත් තරුණයන් රැගෙන ගියේය
අධිරාජ්යයා සඳහා සොල්දාදුවන්.
කැඩුණු කකුලක් සමඟ සටන් කිරීමට නොහැකි වූ නිසා වැඩිහිටි ගොවියාගේ පුතා පමණක් ඉතිරි විය.
හැමෝම කිව්වා, “මොනතරම් වාසනාවක්ද!”
මහලු මිනිසා පිළිතුරු දුන්නේ, “වාසනාව, අවාසනාව, කවුද දන්නේ?”